Біздің үмметіміздің имамдары адам пәтуа беру құқығына ие болуы үшін оған өте қатаң критерийлер қоятын болған:

Ол Құран мен Сүннетті жетік біліп, оларды дұрыс түсінуі керек.

Имам әш-Шәфи’и былай деп айтатын: “Аллаһтың кітабын білетін; (басқа аяттардың) күшін жоюшы (насих) аяттарды және күші жойылған (мәнсух) аяттарды білетін; анық (мухкам) және анық емес (муташәбих) аттар мен олардың тәпсірін білетін; қай аяттар – мединалық, ал қай аяттар – меккелік екенін, олардың ұғымын және түсу себептерін білетін адамнан басқа ешкім пәтуа бере алмайды. Сондай-ақ, ол Аллаһтың Елшісінің (Аллаһтың оған игілігі мен сәлемі болсын) хадистерін; қандай хадистер күшін жоюшы, ал қайсылары – күші жойылған болып табылатынын; және тілді жетік білуге міндетті. Сонымен қатар, ол әділетті, бейтарап,  аз сөзді болуы керек, қаралып жатқан мәселе бойынша келіспеушіліктер туралы білуі керек, және онда талант пен қабілет болуы керек. Және адам осындай болса, онда ол халәл мен харам туралы айтуына, және пәтуа беруіне болады, ал кім ондай болмаса – пәтуа бермейді!” әл-Хатыб “әл-Фәқих уәл-мутафәкқих” 2/330.

Яхья ибн Мә’иннан: “Мың хадис білетін адам пәтуа береді ма?” - деп сұрағанда, ол: «Жоқ!» - деді. Одан: «Ал екі мың?» - деп сұрады. Ол: «Жоқ!» - деді. Одан: «Бес мың ше?» - деп сұрады, ал ол: «Үміттенем, бірақ, ол пәтуа беруге кірісетін болса, бұл да оған жеткіліксіз. Және кітаптардағыны, олардағы түсінбеушіліктер мен келіспеушіліктерден болған нәрселерді түсінбей, жинау да жеткіліксіз болады. Ақиқатында, білім - бұл түсіну мен хабардар болу, ал жаттап алғанның көптігі – (білім) емес”, - деді. “әл-Джәми’уль-ахләқи-ррауи” 2/174. Читать далее… »

Доктор Салих әс-Сухеймидің, Аллаһ оған есендік берсін, лекциясынан кесінді:

«…Опат етуші күнәлардың қатарына – Аллаһ өлтіруге тыйым салған тірі жанды өлтіру жатады, оған заңды негіз боған жағдайдан басқа. Құдыретті де Ұлы Аллаһ былай дейді: «Кім бір мүмінді әтейге өлтірсе, оның жазасы - ішінде мүлде қалатын Тозак болады. Сондай-ақ, оған Аллаһтың ашуы, қарғысы болып және оған зор қинау әзірлеп қойған!» (Кұран 4: 93).

Ол оны қалай өлтірсе де, дүние мүдделеріне үшін ба, немесе дүние игіліктері үшін ба, немесе бүгіңгі күні біреулер батылы барып жатқандай. «Тозақтың иттері», осы заманның хауариждері кімді өлтіруге батылы барды? Қаны харам болған, жазықсыз мұсылмандарды, немесе мұсылмандардың кепілдігінің, немесе қорғауының астында өмір сүріп жатқан адамдарды.

Пайғамбар, Аллаһтың оған игілігі мен сәлемі болсын, былай деп айтты:«Бұл дүниенің опат болуының маңызы Аллаһ үшін…» неден төмен? «… мұсылманның қанының төгілуінен». Читать далее… »

Аса Қамқор, ерекше Мейірімді Аллаһтың атымен!

«Мәнһәдж» дегеніміз – мұсылманның бүкіл өмір салты. Ол сенім жүйесін (ақиданы), шариғат үкімдерін (фиқхты), мінез-құлықты (ахләқты) және адамдармен болған өзара қарым-қатынасты (муаммаләтты) қамтиды. Сондай-ақ, «мәнһәдж» сөзінің астарынан «жол», «Аллаһтың үкімдерін жер бетінде орнатудың әдісі» дегенді де түсінеміз. (“Ма’алим фил-мәнһәдж әт-таифәтил-мәнсура” 3-4)

Шейх Салих әл-Фаузанға «мәнһәдж» бен «‘ақида» ұғымдарының айырмашылығы жөнінде сұрақ қойылғанда, ол кісі:

«”Мәнһәдж” сөзінің мағынасы “ақида” сөзіне қарағанда ауқымдырақ ұғымда қолданылады. Мәнһәдж – мұсылманның ақидасын, іс-амалдарындағы жүгінетін басшылығын, мінез-құлығын, адамдармен болған өзара қарым-қатынасын, тіпті бүкіл ғұмырын қамтиды. Яғни, мұсылманның бұл дүниеде ұстанатын (ілесетін) жолы – “мәнһәдж” деп аталады! Ал “ақида” терминіне қелер болсақ, бұл сөздің астарынан иманның негіздерін және лә иләһә иллә-Ллаһ, Мухаммадур-расулу-Ллаһ куәлігінің мағынасын ғана түсінеміз. Демек, “ақида” сөзі осы ұғымдардың аясынан шықпайды», – деп жауап берген. (“әл-Әджуибә әл-муфида” 75) Читать далее… »